Logopeda

Diagnoza i terapia neurologopedyczna kierowane są do dzieci, młodzieży i dorosłych z uszkodzeniami ośrodkowego lub/i obwodowego układu nerwowego.

Podczas diagnozy neurologopedycznej przeprowadzany jest wywiad i obserwacja pacjenta, analizowane są dokumenty medyczne, a także wykonywane jest badanie neurologopedyczne. Neurologopeda stara się ustalić przyczynę i określa zakres trudności. Na podstawie zebranych danych ustalany jest indywidualny program terapii.

Zajęcia kierowane są do osób z:

• afazją
• dyzartrią
• dysfagią (zaburzeniami połykania)
• niedokształceniem mowy na tle zaburzeń rozwojowych (autyzm, Zespół Aspergera)
• niedokształceniem mowy pochodzenia korowego
• niedokształceniem mowy na tle niedosłuchu
• zaburzeniami mowy z powodu zespołów genetycznych.

Terapia miofunkcjonalna to forma terapii logopedycznej, skupiająca się na diagnozowaniu i korygowaniu funkcjonowania mięśni twarzy, jamy ustnej i gardła. 

Wyeliminowanie bądź zmniejszenie zaburzeń mowy, nauka prawidłowego oddechu, żucia i połykania, a także poprawa wyglądu twarzy, to główne cele w terapii miofunkcjonalnej. 

W trakcie terapii wykorzystywane są m.in. ćwiczenia mięśniowe, oddechowe, relaksacyjne oraz techniki manualne normalizujące napięcie mięśniowe w ciele pacjenta. 

Wskazania do terapii miofunkcjonalnej:

• rozpoczęcie leczenia ortodontycznego
• anomalie w ustawieniu zębów w połączeniu z dysfunkcją połykania
• zaburzenia artykulacji w połączeniu z nieprawidłowym wzorcem połykania
• chrapanie
• oddychanie przez usta
• pogrubiona i zaczerwieniona warga dolna
• ślina w kącikach ust
• dolegliwości stawu skroniowo-żuchwowego
• bóle głowy i twarzy
• problemy z połykaniem z powodu chorób neurologicznych, po udarze lub nowotworze, operacji krtani
• problemy z postawą. 

Komunikacja alternatywna i wspomagająca AAC (z ang. Augmentative and Alternative Communication) – czyli ogół metod, technik i pomocy, które są stosowane do wspierania komunikacji osób mających trudności w werbalnym porozumiewaniu się.

Dla kogo AAC?

Zajęcia AAC kierowane są do osób, które mają problemy w zakresie ekspresji i/lub rozumienia mowy.

Podczas zajęć przeprowadzony jest rzetelny wywiad oraz diagnoza umiejętności komunikacyjnych pacjenta. Są one podstawą do dalszych działań.

Co daje AAC?

• wyrażanie swoich potrzeb, preferencji myśli i opinii
• budowanie tożsamości osoby niemówiącej
• kształtowanie autonomii
• niezależność i poczucie wpływu na swoje życie.

Elektrostymulacja stosowana jest głównie w leczeniu objawowym schorzeń neurologicznych oraz układu ruchu. W takiej terapii wykorzystywane są prądy: stały i zmienny o różnych częstotliwościach. Elektrostymulacja między innymi: łagodzi ból, poprawia ukrwienie tkanek, wzmacnia mięśnie. 

Prądy TENS i EMS

TENS (z ang. Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation) – przezskórna stymulacja nerwowa wykorzystująca prądy impulsowe o małej częstotliwości, które przesyłają do ciała pacjenta impulsy elektryczne o niskiej amplitudzie, stymulując jedynie nerwy czuciowe.

EMS – Elektryczna stymulacja mięśni (Electrical Muscle Stimulation) – jest to metoda terapii uszkodzeń mięśniowych powszechnie stosowana w fizjoterapii. Jej głównymi zastosowaniami są: wzmacnianie i rozbudowywanie mięśni oraz działanie relaksujące i pobudzające krążenie krwi i limfy. Stymulacja EMS ma wpływ na nerwy ruchowe, które pobudzają mięśnie do skurczu. Pacjent poddany zabiegowi elektrostymulacji odczuwa delikatną i jednocześnie głęboką penetrację prądu w tkankach podskórnych, nerwach oraz mięśniach.

Elektroterapia prądami TENS/EMS przeznaczona jest zarówno dla dzieci jak i dorosłych z:

• opóźnionym rozwojem mowy
• nawykowym otwieraniem ust
• zaburzeniami napięcia mięśniowego
• zaburzeniami stawów skroniowo-żuchwowych
• zaburzeniami dyslalicznymi
• wysiękowym zapaleniem uszu (zaburzenia pracy trąbki słuchowej)
• niedosłuchem
• problemami z połykaniem pokarmów
• krztuszeniem podczas jedzenia i picia
• autyzmem
• zaleceniami korekcji mowy nosowej oraz po usunięciu 3 migdałka
• wskazaniami do rehabilitacji chorych z afazją
• udarem w rozległych obszarach korowych
• urazami czaszkowo-mózgowymi
• porażeniem nerwu twarzowego
• porażeniem mózgowym
• rozszczepem podniebienia i krtani oraz w wielu innych przypadkach
• migreną, bólami głowy
• zaburzeniami oddychania
• chorobami górnych dróg oddechowych.

Czy elektrostymulacja TENS/EMS jest bezpieczna?

Tak. Pacjent może odczuwać lekkie mrowienie na skórze czy wibracje mięśni wokół elektrod. Impulsy TENS posiadają niskie natężenie i stymulują jedynie nerwy czuciowe na powierzchni skóry.

Przeciwwskazania do korzystania z zabiegów elektrostymulacyjnych:

• silna arytmia serca
• epilepsja (wymaga konsultacji z neurologiem)
• aktywny nowotwór złośliwy
• wszczepiony rozrusznik serca (nie jest przeciwwskazaniem w przypadku elektrostymulacji TENS)
• stany pooperacyjne oraz świeżo po urazie (w tych przypadkach można stosować TENS w celu łagodzenia bólu, stanu zapalnego i obrzęku)
• nieuregulowane nadciśnienie
• ciąża – nie wolno stymulować brzucha, jednak można stosować TENS przeciwbólowo np. na stawy i plecy 
• zaawansowane zaburzenia naczyń w miejscu zabiegowym (żylaki nóg, hemoroidy)
• gorączka

Formularz kontaktowy